Κρητικός ύμνος...

Από φλόγες η Κρήτη ζωσμένη, τα βαριά της σίδερα σπα
και σαν πρώτα χτυπιέται χτυπά και γοργή κατεβαίνει

Με μεγάλο θεόρατο δόρυ όλη νιάτα πετά και ζωή
και σε τόση φωτιά και βοή τρέμουν δάση και όρη

Χτυπά χτυπά της θάλασσας Σούλι χτύπα κόρη γλυκιά του γιαλού
εδώ άντρες παλεύουν αλλού ζουν οι γυναίκες σα δούλοι

Από ‘δω Χανιώτες, Ρεθεμνιότες από 'κει Καστρινοί, Στειακοί
να βουίζει παντού μια βοή στις σπαθιές μας τις πρώτες.

Όπου ρίξει θολή τη ματιά της χίλια όπλα στις ράχες λαλούν
και χιλιάδες πετούν πυροβολούν τουρκομάχοι μπροστά της.

Τιμημένο σπαθί ξεγυμνώνει του σουλτάνου σπαθί δεν γροικά
το βαρύ της το χέρι νικά και η μαθιά της λαβώνει .

Στίχοι: Γεώργιος Παράσχος
Δίσκος: Απο φλόγες η Κρήτη ζωσμένη